هر شرکت ، سازمان ، حزب ، گروه ، قوم ، ملت ، منطقه و کشور ی ، میتواند نماد و پرچمی را جهت شناسایی و عامل همگرایی خود داشته باشد که عناصر تشکیل دهنده پرچمها بنا به کارکرد آنها ریشه در فعالیتهای اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی و اعتقادات تاریخی و ملی و مذهبی افراد آن تشکیلات یا منطقه خواهد داشت. در میان این پرچمها و نمادها، پرچم کشورها و سپس پرچم مناطق به لحاظ اجتماعی و فرهنگی و نقش آن در اتحاد مردم آن منطقه و نهایتاً مجموعهی کشور عزیزمان ایران، از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ علیرغم اینکه عده ای مهمترین عامل همگرایی یک منطقه را حفظ زبان میدانند و بر آن تأکید دارند ، عدهای دیگر معتقدند که مهمترین عامل جهت شناخت یکدیگر و ایجاد اتحاد، داشتن پرچمی است که عناصر تشکیل دهنده آن تمام معیارهای یک ملت و ملت شوندگی را در خود داشته باشد. با این اعتقاد، میتوان ادعا کرد که حفظ پرچم از حفظ زبان و خاک و جغرافیا بسیار بسیار راحتتر است و با حفظ اوّلی(پرچم) راحتتر و سریعتر میتوان دوّمی و سوّمی (زبان و خاک) را نیز حفظ نمود. در ایران، مناطق مختلف یا هنوز پرچم منطقهای خود را ندارند ، و یا دارند ولی برای عموم هنوز شناخته شده نیست!
|